Als eens deze tijd mij een cirkel zal trekken
En leven limietloos zal zijn
Ach wil mij dan enkel nog nektar verstrekken
En eeuwig een brok ambrozijn

En mogen dan allen zich voor mij vertonen
Die stierven van liefdesverdriet
Ik wil hen zo graag met mijn nektar belonen
Zo sterven, dat lukte mij niet.

© 1968 JACE van de Ven

Noordstraat
(loop van oost naar west)

Bezijden deze Noordstraat ligt het noorden
Die weg hier brengt je niet die richting op
Een meteoor die ooit het lood verstoorde?
Een planoloog met zaagsel in zijn kop?

Ik woon er, is het gek dat van mijn woorden
Er zelden eentje raak is, wat ik tob?
En Gij die nooit mijn stamelen verhoorde
Ik sloeg zeker naar Jouw Zij mijn ogen op?

Een tijger achter tralies, oost naar west,
Hoe vaak ben ik hier op en af gelopen?
De duivel hale me! Wat ik mijn best
Gedaan heb! Jou gezocht, vervloekt, gezopen!
Maar vind ik ooit die uitweg op het lest?
Wat reden heb ik om daarop te hopen?

(c) 1996 jace van de ven

In, spring, de cityring
Gò toch òn de kaant man
Tingelingeling

Wè kunde hier toch lekker rondjes rije
Op asfaltweege die de stad dörsnije

Fast food den autostoet
Ze zitte-n-in de waoge
En ze doen toettoet

En om honderd meter wijer te geraoke
Zumme nog mar es wè kilometers maoke

Dus Mat start oewe quad
Mar zörg dègge nie slipt
Op de spiers van de qat

Hoe lang heb ik wir in de file gestaon
Hè daor, stao ik naa veur of aachteraon?

In, spring de cityring
Gò toch òn de kaant man
Tingelingeling

© 2008 jace van de ven