lichtopdestad
  • Home
  • Levend water
  • Blauwe Tuinen
  • Verhalen van de stad
  • Stads Blog
  • Steden
  • Contact(en)

Licht op de stad!

3/12/2011

0 Reacties

 
Foto
Diana Cotteleer komt na een wonderlijke wending op haar levenspad in Tilburg leven.  Zij heeft haar indrukken beschreven. Deze vertelling maakt onderdeel uit van een verkenning van haar leven en toekomst. Zij vertelt hoe hier haar leven weer is gaan stromen. Als je haar ontmoet - en dat zal vast gebeuren - vertelt zij je nog meer.

`Ik hou niet van wonen in de stad` hoor ik mij nog (in groot verzet) zeggen tegen mijn pelgrimsvriend toen bleek dat we niet meer samen in het gemoedelijke dorpje liggend tussen Den Bosch & Tilburg konden wonen en ik weer mijn spreekwoordelijke rugzak moest pakken! Voor het eerst in mijn leven zou ik op mijzelf gaan wonen, als een student op een zolderkamertje boven een houtwerkplaats! Hm!

Toen ik ook daar niet langer blijven kon liet Tilburg zien dat ieder mens er toe doet, de Tiwos had zich mijn lot aangetrokken en bood mij een noodwoning aan in een wijk wat als een “probleemwijk”omschreven werd……nou ik ben nog nooit zo van harte welkom geheten als in de Kruidenwijk! Sinds ik daar woon met naast mij Turkse buren die mijn stoepje  ieder seizoen schoonvegen~omdat je goed voor je buren moet zorgen zo zei de buurman~is mijn leven weer gaan stromen.

Ik heb de eerste 50 jaren “overleefd” nu is het “echte” leven begonnen.

Ik heb voor bijna een héél maandsalaris nieuwe-  passende- vrouwelijke kleding gekocht. Ik ben naar Ego`s kapper geweest en ik kan u verzekeren, van dit alles heeft mijn “ego” een aardige oppepper gekregen! Toch ben ik niet naast mijn schoenen gaan lopen, welnee! Veelal op mijn stevige wandelschoenen verken ik steeds meer van de stad. Ik heb zelfs in samenwerking met Toon ~ de spil van het La Trappe proeflokaal~ mijn “eigen”voettocht vanuit het centrum- via de moerenburg en het galgeven- naar de Abdij als wandelcoach uitgezet! De stad en natuur nauw met elkaar verbonden, alles op loop en fietsafstand te ondernemen,en op dit moment voel ik mij hier dan ook als `n vis in het water( schoon water, want Tilburg gaat voor schoon en groen) De Stadsmensen zijn verrassend vriendelijk, bijzonder open, en sommigen zélfs beroemd tot ver weg over de grenzen!!

Meer dan Honderd van die bijzondere mensen openen voor Verrassend Tilburg en Meer gastvrij hun deuren om ons allen een kijkje te laten nemen in iets wat wij zo bijzonder vinden en zij zo gewoon!

In de dwaalgebieden rondom het centrum vind je nog oude reclameteksten en gedichten op de muren, zijn er winkeliers die nog ondernemen met passie, zoals Sam Sam, Zijne Koninklijke Hoogheid, Boefjes, de Zevensprong, Kunstlicht, Bond& Blauw en PickAlily…..en meer, nog veel meer. Door de mooie straten dwalend ~ waar je je met plezier in wil láten verdwalen zodat je weer ergens komt wat nog onontdekt was gebleven~ loop je als vanzelf naar Prins Heerlijk waar mensen met een “beperking” nog in gelijkwaardigheid  hun kwaliteiten kunnen tonen tijdens het serveren van een (H) eerlijke lunch! Ook bij Van Vlerken~ de lekkerste nog échte banketbakker die jou in eigen persoon het uitgekozen  gebakje met `n echt bakkie Simon Levelt koffie van de buurman brengt~ is het goed vertoeven, zijn oude kassa klinkt naar nostalgie als hij met je afrekent. Als `n kind sta ik soms te watertanden voor zijn feestelijke “eetbare” etalage, als oud-etaleuze de moeite waard tijdens mijn pauze hier af en toe voor om te lopen!

De VVV wijst je vriendelijk de weg als je toch het spoor bijster bent geworden en nog lang niet naar huis wilt. Want Tilburg heeft tenslotte meer in zijn mars dan winkelen alleen!

Echt verdwalen zal ik niet meer, néé, ik heb mijn weg gevonden. Blindelings( als ik zou willen, maar dan mis ik al dat moois onderweg) loop ik naar de Willem2straat, deze straat mij inmiddels o zo dierbaar, voelt als “Thuiskomen”.Voel me thuis bij de Imme~ het méést Biologische vegetarische restaurant van Nederland! Voel me thuis bij de Pleiade, de spirituele winkel waar écht ontmoeten vanzelfsprekend is, en bij Rian beginnen wij, Ester van Room66, Michel& Bettie van T be dressed, en ik van Het zingende Nijlpaard onze dag met een bakkie Kaldi koffie en een goed gesprek. En ook al ga ik als vegetariër in hart en nieren niet vaak bij “onze”Slager Lejeune naar binnen, er gaat geen ochtend en avond voorbij dat we elkaar niet toe- of uitzwaaien én toeroepen, “dag buurvrouw”, “dag buurman”!

Ja, ik ben content met mijn leven. Hier in Brabant~ dicht bij mijn roots die in België liggen,~  heb ik weer mijn “eigen” naam  gekregen, Diane Cotteleer! Ooit dacht ik dat ik nogmaals de grens over zou moeten gaan om mijn droom te verwezenlijken, Frankrijk, Spanje, Duitsland misschien? Nu weet ik dat het dichter bij is dan ik dacht, mijn B&B Dico wellicht hier te verwezenlijken! Nee geen grijze haren op mijn hoofd die nu nog aan emigreren denken zal!

Want….. héél toevallig is mijn dochter~ die boven de rivieren was gebleven~ verliefd geworden op een Brabander en is hier nu in Tilburg neergestreken om `n nestje te bouwen! Wellicht dat één van mijn grootste wensen uit mag komen om met de tijd `n lieve( eindelijk verstandige) Oma te mogen zijn! En u hoeft vast niet lang te gissen welk speelgoed ik dan uitkiezen zal!

En haar voorspelling tot mij lijkt plotseling toch ook nog niet zo onwaarschijnlijk, `er komt heus nog wel iemand op jou pad mam, die wel zo met jou kan leven zo jij voor ogen hebt`…Welnu,wanneer je niet “verwacht” komt hét naar je toe, ik heb mijn hart geopend, en mijn grote Liefde hier in Tilburg gevonden! “hij zag ons samen liggen in het gras” na het lezen van mijn ideale levensontwerp! Ook al heeft hij nog even tijd nodig…ik heb de tijd, alle tijd, hoef nergens heen! `Als het echt zo groot is mam zei mijn zoon, dan moet je hem niet zo maar laten gaan` dus zeg ik  Ja tegen hem en Ja tegen het Leven.! Ik leef mijn droom, en dat is geweldig, ik kan het iedereen aanraden, met alle zegen.

Mochten er nu nog twijfels bij u leven, om ook uw “gedroomde” leven echt te leven, en denken, `ik zou wel willen maar``….. pak dan verf en penseel, speel, geef  kleur aan je eigen leven.  En Leef je Droom!

Hier in de stad waar nog zo gigantisch veel te ontdekken valt is alles aanwezig om "het" te maken, Deze stad die je het Thuisgevoel geeft, ja, hier is het te doen. En Tilburg is verrassend groter dan het centrumleven en het dwaalgebied op zich, Kom, verken, ontdek en laat uw licht schijnen op de stad, veel plezier alhier!

Diana Cotteleer

0 Reacties

De droom van de tuinman

3/9/2011

0 Reacties

 
Foto
Ik wordt wakker in een onbekend bed. Terwijl ik het zachte witte dekbed iets van me af schuif, kijk ik rond. De kamer is ruim en licht. De wand tegenover de deur is helemaal lichtdoorlatend. Door die wand komt getemperd ochtendlicht. De materialen van het bed en de wanden stralen een natuurlijke kwaliteit uit.

Dan kijk ik naar mijzelf, zittend op het bed. Ik draag een wit T-shirt als nachthemd. Vreemd, dat draag ik nooit. Ik ben me bewust dat ik droom. Dat ik net wakker ben geworden in een droom. In een voor mij vreemd bed in een vreemde, prettige kamer.

Dan veranderd de lichtdoorlatende wand in een transparant raam, dat uitzicht biedt op een groen stadspark. Grenzend aan deze kamer. Een man nadert. Hij voelt aan als een prins. Iemand die hier thuis hoort. De transparante wand lost op, gehoorzamend aan een gebaar van de man. Deze techniek ken ik niet. Misschien bevind ik me in de toekomst? Ook de stijl en de kwaliteit van de kamer doen me dat vermoeden.

Ondertussen zit ik nog steeds op het bed, ongemakkelijk omdat ik denk dat ik een soort indringer ben, dat ik in iemands kamer wakker ben geworden. De prins stelt me gerust: “je hoort hier te zijn” en komt dichterbij. Hij heeft donker haar, is tamelijk lang en beweegt soepel. Gewend aan het buiten zijn. Hij heeft ook wel wat weg van een tuinman, een natuurmens.

“Kom maar mee”, hij wenkt me mee te gaan en ik loop op blote voeten het park in, terwijl ik naar hem en om me heen kijk. Het is prachtig buiten. Stedelijk en groen tegelijk. Tussen de bouwwerken waar ik niet goed op let, maar die eenzelfde sfeer uitstralen als de kamer waar ik wakker werd. Ik let meer op het groene gras onder mijn blote voeten. Op de zachte glooing van de grond, terwijl we iets naar beneden lopen. Het park is ruim van opzet. We lopen tussen bomen. Ik herken een hazelaar en beuk en meer bomen die hier ook vanzelf kunnen groeien. Dan kijk ik naar de prins/tuinman. Dit park is duidelijk zijn werk. Niet door te planten, maar door te laten groeien wat er is heeft hij dit paradijselijk gebied gecreëerd. Ik begrijp zijn eenzaamheid om dit voor elkaar te krijgen. Niet echt eenzaamheid, maar het vermogen alleen te kunnen gaan. Hij kijkt naar mij en geeft mij met een blik terug, dat ik ook dat vermogen heb. Het vermogen alleen te kunnen gaan.

We lopen verder. De bomen staan hier iets dichter op elkaar. Er zijn ook dieren. Een hangbuikzwijntje heeft het prima naar haar zin. In de verte is een afdak. Daaronder staat een groep mensen dicht op elkaar. We lopen er heen en ik meng me tussen de mensen. Hun aandacht is geheel gericht op de onderlinge discussie die zo te horen al eindeloos lang aan de gang is. Deze groep wetenschappers redetwist over de keuze welke planten ze zullen gaan kiezen. Ze zijn zich hun omgeving niet bewust. Enigszins spijtig ga weer onder het afdak vandaan. Spijtig, omdat ik de roep van de wetenschap ook in mij weet. Ik wend mij af. Buiten wacht de prins/tuinman mij op. Hij vergezelt mij terug door het park en ik voel de volle reikwijdte van deze kwaliteit van stedelijkheid. Ik voel het in al mijn vezels, als een belofte die werkelijk geworden is en waar ik even een glimp van mag opvangen. Dankbaar ga ik alleen verder.

Lucy Bathgate

Tilburg 8 maart 2011


0 Reacties

    Archives

    Februari 2014
    April 2013
    Juni 2012
    April 2012
    November 2011
    Mei 2011
    April 2011
    Maart 2011
    Februari 2011
    December 2010
    Januari 2010
    November 2009
    Januari 2007

    Categories

    Alles
    Cees Van Raak
    De Gedroomde Stad
    Diana Cotteleer
    Dwaalgebied
    Europa
    Fontein
    Frits Van Vugt
    Groene Stad
    Hergebruik Gebouwen
    Herman Coenen
    Identiteit
    Integrale Stad
    Jace Van De Ven
    Leegstand
    Lucy Bathgate
    Marcel Nijenhuis
    Marcen Nijenhuis
    Mensen
    Migratie En Integratie
    Muziek
    Natuur
    Poëzie
    Rinke Brinksma
    Spoorzone
    Tilburg
    Toekomst
    Vers Eten

    RSS-feed

Proudly powered by Weebly