Hier wordt ik gelukkig van ...

Brabants Dagblad, zaterdag 4 februari 2017.

In het voorjaar van 2013 zet ik mijn fiets tegen het hek van het voormalige van Gend en Loosterrein. Dan zie ik een opening in het gaas en kruip er door. Ik loop aarzelend door een stil berkenbos en kom in een groot leeg en vergeten gebied heel dicht bij het centrum van Tilburg.

Weer terug bij mijn fiets zie ik door de bomen heen een stadspark. Een grote groene long, waar de stad kan ademen.  Een plek voor ontmoeting en bedrijvigheid. En volop ruimte voor sport en ontspanning. Her en der een groepje mensen, neergestreken op het gras in de middagzon. Een stukje verder gaat het pad over een kleine beek. Lang, heel lang is het ondergrondse water hier afgevoerd in riolen. Nu is het gezocht en bezongen. Levend water voor een levende stad. Ik sta stil bij de beek en zie kleine vissen tussen de waterplanten schieten. De planten buigen en dansen met de zachte stroom mee. Het water schittert terwijl ik voorover buig en mijn vingers laat spelen met het spiegelbeeld van mijn glimlach.

Nu is het bijna zo ver!

Met dank aan mijn mede kwartiermakers, adviseurs, regiegroep, buurtgenoten, achterban vanuit het netwerk Levend Water en alle voorgaande plannenmakers.

Vroeger liep een van de Tilburgse blauwsloten door het voormalige van Gend en Loosterrein, binnenkort wordt het terrein ontwikkeld tot een nieuw stadspark.

Als er weer water gaat stromen in het park, ontstaat er groen en het wordt stiller en minder stoffig. Je kunt fijn spelen met water, vindt er stilte en ruimte voor ontmoeting.
Voor kinderen van elke leeftijd, ouders en grootouders. Voor alle mensen die gebruik maken van het park of er doorheen fietsen en lopen. Voor passerende treinreizigers.

Veel ingebrachte ideeën voor de nieuwe invulling van het park vermelden water, de thema’s die daar vaker terug komen zijn: